Facilitator with a cause

Vandaag las ik de column van Babah Tarawally in Trouw over het belang van voetsoldaten, denkers én bondgenoten in elke strijd, ook in de strijd tegen racisme in Nederland.

Dit staat voor datgene waarin ik geloof. Mijn leven staat in het teken van tegengaan van uitsluiting en het bevorderen van diversiteit en inclusie, het versterken van stemmen die niet gehoord worden, het zichtbaar maken van mensen die zich niet gezien weten. Omdat ik weet hoe het voelt om als ‘anders’ gezien te worden. In mij zitten de denker, de voetsoldaat én de bondgenoot bij elkaar. Ze hebben de handen ineen geslagen.

Ik ben strijdmakker, meedenker en bondgenoot ineen, met oog voor een diversiteit aan perspectieven.

Verenigingsleven

Civil Society: Verenigingsleven in de 1,5 meter economie

Nederland heeft een uitgebreid, gezond en actief verenigingsleven. Als onderdeel van de ‘civil society’ – het maatschappelijk middenveld tussen markt en staat – is het verenigingsleven belangrijk voor een democratisch land. Het bevordert sociale cohesie en maatschappelijk vertrouwen. Wat gebeurt er met ons verenigingsleven in de 1,5 meter economie?

Compliment

Compliment aan de overheid

Even een compliment voor onze overheid in deze tijd! Voor al die mensen in gemeenten, provincie, en op landelijk niveau, en in functie van ambtenaar, beleidsmaker, manager, minister, volksvertegenwoordiger, etc. Zij werken zich nu een slag in de rondte.

Hoe zorgen wij als burgers goed voor onze overheid?

Ik probeer me voor te stellen hoe het is om in zo korte tijd en op basis van zo weinig informatie beslissingen te moeten nemen waarvan je maar zeer ten dele weet hoe ze uit zullen pakken.

Ik ben jouw supporter

Burnout is een geschenk

Een burnout. Heb je die wel eens gehad? Ik wel. Teveel stress, te weinig ontspanning, voor te lange tijd. Eerst krijg je kleine signalen van je lichaam: moeheid, hoofdpijn, verkoudheid, etc. Die signalen zeggen: ‘Neem gas terug!’ Ze zorgen er heel handig voor dat je minder hard loopt, dat je in je bed gaat liggen. Ze zeggen: ‘Neem ons serieus!’ Maar hoe meer spanning je hebt, hoe minder je luistert. Je moet dóór, nietwaar? Tot de batterij leeg is. Je bent opgebrand. Je lichaam zet alles stil. Je kúnt niet meer. Je stopt met doorgaan, je neemt rust, en maakt pas op de plaats. Geweldig toch, dat lichaam!? Het zorgt zo goed voor je, dat je uiteindelijk gaat zorgen voor jezelf.

Met Corona lijkt de wereld op een lichaam met een burnout.

De halfnaakte en de kofferman

Fietsend naar huis, zondagavond in de miezerige koude regen, zie ik ineens een man onder een lantaarnpaal staan in spijkerbroek en ontbloot bovenlijf, wezenloos voor zich uit starend. Er zijn veel verwarde en dakloze mensen op straat in Utrecht. Meestal ga ik daar aan voorbij. Maar halfnaakt in de natte nachtelijke kou…?

Tijd om weer in te stappen

Het was een indrukwekkende lezing door Sisonke Msimang gisteravond in de stadsschouwburg van Amsterdam ter ere van Nelson Rolihlahla Mandela’s 100e verjaardag.

Het zou goed zijn om het leven van Mandela weer eens te bestuderen, adviseert Msimang. Ook voor Nederland valt er veel te leren van zijn visie, principes en aanpak. Er is wel degelijk sprake van discriminatie en segregatie in ons land. Ze heeft het met eigen ogen gezien in de dagen dat ze hier heeft rondgekeken. Wit en zwart lijken te polariseren. Standpunten over en weer verharden. Dat móet gebeuren om helderheid te krijgen. Tegelijkertijd blijven bruggenbouwers nodig, die de twee werelden kunnen samenbrengen in ‘compromissen’ waarbij alle partijen zich voldoende gehoord en rechtgedaan voelen.

Msimang pleitte voor een correctie van de ontstane ‘narrative’ rond Nelson Mandela.

In zeven stappen naar maatWERK voor gemeenten met lef

Reïntegratie van werklozen met écht perspectief

‘Economische zelfstandigheid staat voorop’, ‘ruimte voor maatwerk, ‘werk moet lonen’! Dergelijke zinnen komen in veel gemeentelijk beleid rond arbeidsparticipatie voor. De praktijk laat vaak een ander beeld zien: gedwongen tegenprestaties, werk moeten accepteren zonder perspectief en verplichte trajecten met weinig maatwerkkarakter.

Hoewel gemeenten het goed bedoelen, versterkt hun aanpak nog te vaak het wederzijds wantrouwen tussen overheid en burgers. Werklozen voelen zich behandeld als onwillende profiteurs naar wie niet geluisterd wordt. Ze ervaren een machteloos makend en frustrerend éénrichtingsverkeer of zelfs willekeur.

Gelukkig zijn er steeds meer gemeenten die beseffen dat het anders moet en kan. Zij bieden ruimte voor experimenten van een ander karakter. Dat is precies waar Nolitha van meerwaarde kan zijn.

Dit zijn zeven belangrijke stappen voor gemeenten die het experiment willen aangaan:

Basisinkomen en bijstand

Basisinkomen: Doe-het-zelf!

Basisinkomen is een ‘hot topic’! We beginnen namelijk te beseffen dat het niet kunnen krijgen van betaald werk ons binnenkort allemaal kan overkomen.

Hoe zit dat?

  1. In de economische crisis van nu is er niet genoeg (betaald) werk voor iedereen, zeker niet met de manier waarop we werk nu verdelen.
  2. Steeds meer betaald werk wordt ‘geoutsourcet’ naar lage lonen landen.
  3. Robots, Artificial Intelligence en computers nemen werk – banen – van ons over en/of doen dat zelfs beter.
  4. Bij de keuzes in ons huidige sociaal-economisch systeem is de financiële zorg voor langdurig werklozen onbetaalbaar. Het oerwoud van voorzieningen, regels en instanties is peperduur.
  5. Steeds meer mensen hebben genoeg van een systeem dat is gebaseerd op individualisme, wantrouwen en sancties, in plaats van solidariteit, vertrouwen en aanmoedigen.

Als dit ons boven het hoofd hangt, hoe regelen we dan toch onze bestaanszekerheid?

Koningin Máxima ziet talenten voor werk

Tijdens het Taal doet meer College op 15 januari 2015 gaan werkgevers van 50 bedrijven aan dialoogtafels in gesprek met (o.a.) deelneemsters en vrijwillige loopbaancoaches van ‘Op Eigen Kracht naar een baan in Utrecht’. Ook Koningin Máxima is bij deze gesprekken aanwezig.

Als trainer van ‘Eigen Kracht Utrecht’ vanuit mijn bedrijf Nolitha, begeleid ik een dialoogtafel, waaraan ook Koningin Máxima, burgemeester van Utrecht Jan van Zanen en Commissaris der Koningin Willibrord van Beek aanschuiven.

We gaan op zoek naar concrete manieren om de talenten en capaciteiten van mensen met taalachterstand te ontdekken en benutten en hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten.